شهدای مدافع وطن
ادامۀ سخنان دوستم را نشنیدم. نتوانستم که بشنوم. خبر نبود که فاجعه بود. ماتم ملی افغانستانِ مجروح بود که هر روز در چنبرۀ مسئولان فاشیست و بیلیاقت مجروحتر میشود. شهادت و زخم برداشتن بیش از ١۵٠ تن از مدافعان وطن آنهم در مسجد و طعامخانه نشان‌دهندۀ ماهیت اقتدارگرایی وحشیانۀ طالبان و حامیان آنهاست.
این تهاجم خونین در حالی صورت میگیرد که چند روز پیش حامد کرزی، رئیس‌جمهور پیشین افغانستان، گفته بود: «طالبان در افغانستان امروز یک واقعیت بزرگ است.»! طالبان با چنین اعمال وحشیانه و فاشیستیای ننگ افغانستان هستند. طالبانِ فاشیست و حامیان اقتدارگرایشان همواره با شیوه‌های مختلفی چون حملۀ انتحاری، ترور، سر بریدن، تولید داعش، و افراطی‌گری ملت ما را به مسلخ
کشاندهاند.
سوگمندانهتر آنکه بسیاری از مسئولان دولتی با مدیریت ناسالم و خیانتهای پشت پرده دست بر دست قاتلان مردم افغانستان دادهاند. چگونه ممکن است که نیرو‌های طالبان با تجهیزات نظامی و ماشین‌های دولتی از آن‌همه ایستگاههای امنیتی بگذرند و خود را به مرکز لشکر ٢٠٩ «شاهین» برسانند و بعد در کمال خونسردی سربازان مدافع وطن را به خاک و خون بکشند و به‌شهادت
برسانند؟!
آقای رئیس‌جمهور! اعلان ماتم ملی فرزندان شهید خانوادههای داغ‌دار افغانستان را برنمیگرداند، اما محاکمه و معرفی عوامل دولتی این فاجعه شاید مرهمی بر زخم قلب خانوادههای داغ‌دار شهدا باشد. اگر عاملان و حامیان دولتی فاجعههای پیشین جلریز، دومِ اسد در دهمزنگ، مسجد باقرالعلوم، شفاخانۀ سردار داوودخان و دهها فاجعۀ دیگر روشن و معرفی میشدند، شاهد تراژدی انسانی در مزارشریف نبودیم. امروز هم دشمن اول مردم ما حامیان تفکر طالبان هستند که در پناه دولت به‌اصطلاح «وحدت ملی» زندگی میکنند.
محمدسرور رجایی
این تهاجم خونین در حالی صورت میگیرد که چند روز پیش حامد کرزی، رئیس‌جمهور پیشین افغانستان، گفته بود: «طالبان در افغانستان امروز یک واقعیت بزرگ است.»! طالبان با چنین اعمال وحشیانه و فاشیستیای ننگ افغانستان هستند. طالبانِ فاشیست و حامیان اقتدارگرایشان همواره با شیوه‌های مختلفی چون حملۀ انتحاری، ترور، سر بریدن، تولید داعش، و افراطی‌گری ملت ما را به مسلخ
کشاندهاند.
سوگمندانهتر آنکه بسیاری از مسئولان دولتی با مدیریت ناسالم و خیانتهای پشت پرده دست بر دست قاتلان مردم افغانستان دادهاند. چگونه ممکن است که نیرو‌های طالبان با تجهیزات نظامی و ماشین‌های دولتی از آن‌همه ایستگاههای امنیتی بگذرند و خود را به مرکز لشکر ٢٠٩ «شاهین» برسانند و بعد در کمال خونسردی سربازان مدافع وطن را به خاک و خون بکشند و به‌شهادت
برسانند؟!
آقای رئیس‌جمهور! اعلان ماتم ملی فرزندان شهید خانوادههای داغ‌دار افغانستان را برنمیگرداند، اما محاکمه و معرفی عوامل دولتی این فاجعه شاید مرهمی بر زخم قلب خانوادههای داغ‌دار شهدا باشد. اگر عاملان و حامیان دولتی فاجعههای پیشین جلریز، دومِ اسد در دهمزنگ، مسجد باقرالعلوم، شفاخانۀ سردار داوودخان و دهها فاجعۀ دیگر روشن و معرفی میشدند، شاهد تراژدی انسانی در مزارشریف نبودیم. امروز هم دشمن اول مردم ما حامیان تفکر طالبان هستند که در پناه دولت به‌اصطلاح «وحدت ملی» زندگی میکنند.
محمدسرور رجایی